169) Omdenken

Niemand heeft ons geleerd om tegen onszelf in te denken, dus moeten we het onszelf aanleren. Laten we het ‘Omdenken’ noemen.

Met een avondklok en een volledige lockdown in het vooruitzicht ga ik toch maar alvast iets leuks bedenken. Voor als er niets meer mag. Voor als ik het Spaans benauwd krijg van het leven op 50 m2 zonder direct menselijk contact.
Elke week krijg ik één ‘Uitwaaidag’.
Zomaar, voor niets, een cadeautje.
Van wat of wie ?
Een beetje van Corona en een beetje van mezelf.

Eén keer in de week boodschappen doen, daar kom ik gelukkig niet onderuit, dus ga ik daar een feestje van maken. Niet lopend in het dorp, met een mondkapje of een spatscherm op, zigzaggend met de boodschappenkar over het trottoir, maar in mijn coronavrije auto naar onbekende oorden. Dat heet ‘Omdenken’.

In Bennekom is er een hele grote Kruidvat met hele brede looppaden en heel weinig klanten  (wel een beetje sneu). In Harskamp is er een hele grote super, een Plus, met in de winkel een volautomatische kar-ontsmetter. Ze verkopen er glutenvrije kaaskoekjes en zéér lekkere glutenvrije zoute dropjes.

En nu ik toch in Harskamp ben kan ik ook wel even doorrijden naar de palingrokerij in het buitengebied van Ermelo. Ze roken er zalmbuikjes en lijngevangen wilde Ierse paling.
Superlekker.

Op de pasagiersstoel staat een box met spatmaskers, FFP2 / KN95 gecerticeerde mondkapjes, desinfectiegel, idem doekjes en ook zakdoekjes voor de onvermijdelijke niesbuien. Verder blikjes fris en een voorraaddoos met lekkers. Onderweg ga ik picknicken, op de Ginkelse of een andere heide. En als het regent blijf ik in de auto, dan houd ik een ‘binnenpicknick’. Ja, omdenken.

Zouden er in een lockdown nog bloemenstalletjes open zijn ? In mijn ogen zijn ze essentieel, net zoals sigarenwinkels.
Sigaren kun je hamsteren, bloemen niet. Voor de zekerheid ga ik toch maar een witte azalea in huis halen. Omdenken.

Ik verheug me nu al op volgende week, alweer een ‘Uitwaaidag’ in het vooruitzicht, héérlijk !