De hele wereld kleurt oranje tot rood, een wereld in brand. Zelfs tijdens de wereldoorlogen waren er veilige gebieden, neutrale staten waarheen sommigen konden vluchten. Voor de wereldbevolking van nu bestaan er geen veilige havens.
Mensen zijn opgehokte wezens geworden. Zoals ze ooit dieren ophokten.
In de dierenwereld heerst opwinding en er gloort hoop. De dieren vinden het wel mooi, al die opgehokte mensen. Voelen de mensen ook eens wat dat is. Jammer dat die opgehokten geen staart hebben, kunnen ze elkaars staart niet eens afbijten. Geen hoorns die ze bij elkaar kunnen afzagen. Geen snavel om af te knippen. De mensen krijgen een kort lontje, dat wel. Maar praten ook over hoe het anders moet, hoe het beter kan. Met meer respect voor alles wat leeft en alles wat leven mogelijk maakt.
In de stallen wordt volop gefantaseerd over achter-achter-achterklein kuikentjes en
achter-achter-achterklein biggetjes, hoe zij later wel een waardig leven krijgen.
Nog een paar pandemietjes en de dieren krijgen hun zin.
